بخشی از متن پاورپوینت گريه امام رضا براي امام حسين :
عزاداری امام رضا برای امام حسین
امام حسین (علیه‌السلام), امام سوم از امامان دوازده‌گانه شیعه امامیه و یکی از چهارده معصوم می‌باشد؛ آن حضرت در روز دهم محرم‌الحرام (روز عاشورا) سال 61 هجری قمری در کربلا به همراه یاران باوفایش مظلومانه به شهادت رسید. در روایات متعددی حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) به گریه و بیان ثواب گریه و حتی نوحه‌سرایی و بیان مصائب پرداخته است, همچنین ایشان روز عاشورا را روز حزن و اندوه و گریه معرفی می‌کند که باید در این روز بر حضرت اباعبدالله (علیه‌السّلام) عزاداری و گریه کرد.
فهرست مندرجات
1 - مقدمه2 - بیان ثواب گریه بر امام حسین
3 - روضه‌خوانی امام رضا و بیان ثواب گریه
4 - عاشورا روز اندوه و گریه
5 - پانویس
6 - منبع
مقدمه
از دیر باز عقاید مهم تشیع, مورد هجمه دشمنان و مخالفین قرار گرفته است, و این هجمه‌ها در بعضی از زمان‌ها, شدت بیشتری به خود می‌گیرد که البته با دروغ و تهمت و افترا و سیاه‌نمایی فروانی همراه می‌شود, از جمله عقاید مسلم و روشن مدرسه حقه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) که مورد هجمه مخالفین قرار گرفته است, عزاداری در ایام محرم برای سید و سالار شیهدان حضرت اباعبدالله (علیه‌السّلام) می‌باشد, گرچه همیشه این عقیده مهم مورد هجوم دشمنان و مخالفان اهل بیت (علیهم‌السّلام) قرار گرفته, ولی در ایام محرم این هجمه‌ها شدت بیشتری به خود می‌گیرد تا بلکه بتوانند با سیاه‌نمایی و افترا , جوانان و مردم را نسبت به این مساله دچار تردید کنند و در نتیجه باعث دوری آنها از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) شوند.
از جمله شبهاتی که در ایام محرم‌الحرام از جانب دشمنان اهل بیت (علیهم‌السّلام) مطرح می‌شود, عدم وجود فرهنگی به نام عزاداری برای اباعبدالله (علیهم‌السّلام) در بین معصومان (علیهم‌السّلام) می‌باشد, به عبارتی دیگر مخالفان مکتب اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌گویند اگر واقعا عزاداری برای امام حسین (علیه‌السّلام) جائز و مشروع بوده پس چرا این فرهنگ در بین ائمه و اهل بیت (علیهم‌السّلام) رائج نبوده و روایت صحیح السندی در این‌باره نقل نشده؟
اینگونه سؤال‌ها و شبهات که از مخالفین مطرح می‌گردد بی‌شک ناشی از جهل و نادانی و یا عناد و دشمنی می‌باشد؛ زیرا فرهنگ عزاداری در بین ائمه معصومان (علیهم‌السّلام) در روایات و کتاب‌های حدیثی شیعه به قدری نقل شده است, که به جرات می‌توان گفت درجه تواتر معنوی بلکه فوق تواتر را دارد, از طرفی در بین اهل علم مبرهن است مسئله که با تواتر ثابت می‌شود نیاز به بررسی سندی ندارد. علی‌رغم اینکه صرف نظر از مطلب فوق, سند تعدادی از این روایات نیز از نظر دانش حدیث از اعتبار کافی بر خوردار می‌باشد.
از طرفی گریه و عزاداری بر امام حسین (علیه‌السلام), نه تنها بعد از شهادت ایشان بلکه حتی قبل از شهادت آن حضرت در روایات اهل بیت (علیهم‌السّلام) به فروانی نقل شده است, که این مسئله نه تنها نشانه رایج بودن فرهنگ عزاداری در بین اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌باشد بلکه از اهمیت گریه و عزاداری برای امام حسین (علیه‌السّلام) حکایت دارد.
حال با توجه به مقدمه مذکور, در این مجال روایات عزاداری امام رضا (علیه‌السلام) را نقل می‌کنیم.
بیان ثواب گریه بر امام حسین
حدثنا محمد بن ابراهیم بن اسحاق (رحمه الله), قال: اخبرنا احمد بن محمد الهمدانی, عن علی بن الحسن بن علی بن فضال, عن ابیه, قال: قال الرضا (علیه‌السّلام): من تذکر مصابنا وبکی لما ارتکب منا کان معنا فی درجتنا یوم القیامه, ومن ذکر بمصابنا فبکی وابکی لم تبک عینه یوم تبکی العیون, ومن جلس مجلسا یحیی فیه امرنا لم یمت قلبه یوم تموت القلوب
[1] الشیخ الصدوق, الوفاه:381, الکتاب الامالی, ج1, ص131, چاپ اول, الناشر:تحقیق قسم الدراسات الاسلامیه - مؤسسه البعثه –قم, 1417 ه. ق.
حضرت رضا فرمود هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید بدان چه با ما کردند روز قیامت با ما در درجه ما است و هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند دیده‌اش گریان نشود روزی که همه دیده‌ها گریانست و هر که بنشیند در مجلسی که امر ما در آن زنده می‌شود دلش نمیرد روزی که دل‌ها بمیرد.
روضه‌خوانی امام رضا و بیان ثواب گریه
حدثنا محمد بن علی ماجیلویه (رحمه الله), قال: حدثنا علی بن ابراهیم, عن ابیه, عن الریان بن شبیب, قال: دخلت علی الرضا (علیه‌السّلام) فی اول یوم من المحرم, فقال لی: یا بن شبیب, اصائم انت؟ فقلت: لا. فقال: ان هذا الیوم هو الیوم الذی دعا فیه زکریا (علیه‌السّلام) ربه عز وجل, فقال: (رب هب لی من لدنک ذریه طیبه انک سمیع الدعا ) فاستجاب به, وامر الملائکه فنادت زکریا وهو قائم یصلی فی المحراب: (ان الله یبشرک بیحیی) فمن صام هذا الیوم ثم دعا الله (عزّوجلّ) استجاب الله له, کما استجاب لزکریا (علیه‌السّلام). ثم قال: یا بن شبیب, ان المحرم هو الشهر الذی کان اهل الجاهلیه فیما مضی یحرمون فیه الظلم والقتال لحرمته, فما عرفت هذه الامه حرمه شهرها ولا حرمه نبیها (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم), لقد قتلوا فی هذا الشهر ذریته, وسبوا نسا ه, وانتهبوا ثقله, فلا غفر الله لهم ذلک ابدا. یا بن شبیب, ان کنت باکیا لشئ, فابک للحسین بن علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام), فانه ذبح کما یذبح الکبش, وقتل معه من اهل بیته ثمانیه عشر رجلا ما لهم فی الارض شبیه, ولقد بکت السماوات السبع والارضون لقتله, ولقد نزل الی الارض من الملائکه اربعه آلاف لنصره فوجدوه قد قتل, فهم عند قبره شعث قبر الی ان یقوم القائم, فیکونون من انصاره, وشعارهم: یا لثارات الحسین. یا بن شبیب, لقد حدثنی ابی,