بخشی از متن پاورپوینت گريه امام باقر براي امام حسين :
عزاداری امام باقر برای امام حسین
امام حسین (علیه‌السلام), امام سوم از امامان دوازده‌گانه شیعه امامیه و یکی از چهارده معصوم می‌باشد, در روز دهم محرم‌الحرام (روز عاشورا) سال 61 هجری قمری در کربلا به همراه یاران باوفایش مظلومانه به شهادت رسید. روایات نقل شده از امام باقر (علیه‌السلام), بیان‌های مختلفی دارد, بعضی از این روایات؛ حکایت از اهتمام آن حضرت در برپایی مجلس عزاداری در منزل مبارکشان و نیز توصیه به گریه و برپایی مجلس عزاداری بر اباعبدالله (علیه‌السّلام) در منازل دارد, و بعضی از روایات حکایت از بیان ثواب گریه بر اباعبدالله (علیه‌السّلام) توسط حضرت امام باقر (علیه‌السّلام) دارد, که به روشنی می‌توان مشروع و مستحب‌بودن این امور را از این روایات فهمید.
فهرست مندرجات
1 - مقدمه2 - اقامه مجلس عزا در منزل امام باقر
3 - توصیه امام باقر به اقامه مجلس عزا و گریه در منازل
4 - بیان ثواب گریه بر اباعبدالله
5 - جزای یک قطره اشک بر امام حسین
6 - پانویس
7 - منبع
مقدمه
از دیر باز عقاید مهم تشیع, مورد هجمه دشمنان و مخالفین قرار گرفته است, و این هجمه‌ها در بعضی از زمان‌ها, شدت بیشتری به خود می‌گیرد که البته با دروغ و تهمت و افترا و سیاه‌نمایی فروانی همراه می‌شود, از جمله عقاید مسلم و روشن مدرسه حقه اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) که مورد هجمه مخالفین قرار گرفته است, عزاداری در ایام محرم برای سید و سالار شیهدان حضرت اباعبدالله (علیه‌السّلام) می‌باشد, گرچه همیشه این عقیده مهم مورد هجوم دشمنان و مخالفان اهل بیت (علیهم‌السّلام) قرار گرفته, ولی در ایام محرم این هجمه‌ها شدت بیشتری به خود می‌گیرد تا بلکه بتوانند با سیاه‌نمایی و افترا , جوانان و مردم را نسبت به این مساله دچار تردید کنند و در نتیجه باعث دوری آنها از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) شوند.
از جمله شبهاتی که در ایام محرم‌الحرام از جانب دشمنان اهل بیت (علیهم‌السّلام) مطرح می‌شود, عدم وجود فرهنگی به نام عزاداری برای اباعبدالله (علیهم‌السّلام) در بین معصومان (علیهم‌السّلام) می‌باشد, به عبارتی دیگر مخالفان مکتب اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌گویند اگر واقعا عزاداری برای امام حسین (علیه‌السّلام) جائز و مشروع بوده پس چرا این فرهنگ در بین ائمه و اهل بیت (علیهم‌السّلام) رائج نبوده و روایت صحیح السندی در این‌باره نقل نشده؟
اینگونه سؤال‌ها و شبهات که از مخالفین مطرح می‌گردد بی‌شک ناشی از جهل و نادانی و یا عناد و دشمنی می‌باشد؛ زیرا فرهنگ عزاداری در بین ائمه معصومان (علیهم‌السّلام) در روایات و کتاب‌های حدیثی شیعه به قدری نقل شده است, که به جرات می‌توان گفت درجه تواتر معنوی بلکه فوق تواتر را دارد, از طرفی در بین اهل علم مبرهن است مسئله که با تواتر ثابت می‌شود نیاز به بررسی سندی ندارد. علی‌رغم اینکه صرف نظر از مطلب فوق, سند تعدادی از این روایات نیز از نظر دانش حدیث از اعتبار کافی بر خوردار می‌باشد.
از طرفی گریه و عزاداری بر امام حسین (علیه‌السلام), نه تنها بعد از شهادت ایشان بلکه حتی قبل از شهادت آن حضرت در روایات اهل بیت (علیهم‌السّلام) به فروانی نقل شده است, که این مسئله نه تنها نشانه رایج بودن فرهنگ عزاداری در بین اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌باشد بلکه از اهمیت گریه و عزاداری برای امام حسین (علیه‌السّلام) حکایت دارد.
حال با توجه به مقدمه مذکور, در این مجال روایات عزاداری امام باقر (علیه‌السلام) را نقل می‌کنیم.
اقامه مجلس عزا در منزل امام باقر
حدثنا ابو المفضل, قال حدثنا جعفر بن محمد بن القاسم العلوی, قال حدثنا عبدالله بن احمد بن نهیل, قال حدثنی محمد ابن ابی عمیر, عن الحسین بن عطیه, عن عمر بن یزید, عن الورد بن الکمیت, عن ابیه الکمیت بن ابی المستهل قال: دخلت علی سیدی ابی جعفر محمد بن علی الباقر (علیهما‌السّلام) فقلت: یا ابن رسول الله انی قد قلت فیکم ابیاتا افتاذن لی فی انشادها. فقال: انها ایام البیض. قلت: فهو فیکم خاصه. قال:هات, فانشات اقول:
اضحکنی الدهر وابکانی••• والدهر ذو صرف
والوان لتسعه بالطف قد غودروا ••• صاروا جمیعا رهن اکفان
فبکی (علیه‌السّلام) وبکی ابو عبدالله وسمعت جاریه تبکی من ورا الخبا , فلما بلغت الی قولی:
وسته لا؟؟ حاریبهم ••• بنو عقیل خیر فتیانثم علی الخیر مولاکم ••• ذکرهم هیج احزانی
فبکی ثم قال (علیه‌السلام): ما من رجل ذکرنا او ذکرنا عنده فخرجمن عینیه ما ولو قدرمثل جناح البعوضه الا بنی الله له بیتا فی الجنه وجعل ذلک حجابا بینه وبین النار, فلما بلغت الی قولی:
من کان مسرورا بما مسکم• او شامتا یوما من الان فقد ذللتم بعد عز فما• ادفع ضیما حین یغشانی
اخذ بیدی وقال: اللهم اغفر للکمیت ما تقدم من ذنبه وما تاخر, فلما بلغت الی قولی: متی یقوم الحق فیکم متی• یقوم مهدیکم الثانی قال سریعا ان شا الله سریعا,
[1] علی بن محمد بن علی الخزاز القمی الرازی, الوفاه:400, کفایه الاثر, ج1, ص248, تحقیق:العلم الحجه السید عبد اللطیف الحسینی الکوه کمری, الناشر:انتشارات بیدارمطعه الخیام - قم (1401 ه).
کمیت شاعر گفت: وارد شدم بر آقایم حضرت محمد بن علی باقر و عرض کردم: ای فرزند رسول خدا من درباره شما اشعاری گفته‌ام آیا اجازه می‌فرمایی آنها را انشاد کنم (و در محضر شما بخوانم؟) فرمود: اکنون ایام البیض است (و خواندن شعر مناسب نیست) عرض کردم: این اشعار درباره شما بالخصوص است؟ فرمود: بخوان پس شروع کردم و گفتم:
روزگار مرا خندان کرد و گریاند. و روزگار زیروروها و رنگ‌هایی دارد, برای نه تن که در کربلا غافلگیر شدند. و همگی در کفن‌های خود آرمیدند پس حضرت باقر گریان شد و حضرت صادق نیز گریست, و شنیدم که زنی نیز پشت پرده گریه می‌کند, همین‌که به این شعر رسیدم: و شش تن که کسی با آنها (در فضیلت) مقایسه نشود فرزندان عقیل بهترین سواران, سپس علی آقای ایشان که نامبردنشان غصه‌های مرا زنده کرده حضرت فرمود: نیست کسی که یاد ما کند یا نزدش ما را یاد کنند و از چشمانش مانند بال مگسی اشک بیرون آید مگر اینکه خداوند برای او خانه در بهشت بنا کند, و این اشک را پرده میان او و آتش قرار دهد.
همین که به این شعر رسیدم: کیست که خرسند باشد به آنچه به شما رسیده یا شاد باشد از اکنون روزی, زیرا شما بعد از عزت خوار شدید و من اگر ظلمی به جانبم رو آورد جلوگیری نمی‌کنم حضرت دستم را گرفت و فرمود: پروردگارا گناهان گذشته و آینده کمیت را بیامرز.
و همین‌که به این شعر رسیدم: چه زمان حق در میان شما قیام کند؟. چه زمان مهدی دوم شما بپا خیزد؟ فرمود: بزودی ان شا اللَّه, بزودی ان شا اللَّه؛ بزودی
توصیه امام باقر به اقامه مجلس عزا و گریه در منازل
حدَّثنی حکیم بن داود بن حکیم؛ وغیره, عن محمّد بن موسی الهَمدانیِّ, عن محمّد بن خالد الطّیالسیِّ, عن سیف بن عَمِیره؛ وصالِح بن عُقْبه جمیعاً, عن عَلقمهَ بنِ محمّد الحَضرمیّ؛ و (کذا) محمّد بن اسماعیل, عن صالِح بن عُقْبه, عن مالک الجُهنیّ, عن ابی جعفر الباقر علیه‌السلام (قال: مَن زار الحسین علیه‌السلام یوم عاشورا من المحرَّم حتّی یظلَّ عنده باکیاً لقی الله تعالی یوم القیامه بثواب الفَـ(ـی) الف حَجّه والفَـ(ـی) الف عُمره, والفی الف غَزوه, وثواب کلِّ حَجّه وعُمره وغزوه کثواب مَن حجّ واعتمر وغَزا مع رسول اللهصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم ومع الائمّه الرَّاشدین صلوات الله علیهم اجمعین. قال: قلت: جُعِلتُ فِداک لِمَن کان فی بُعدِ البلاد واقاصیها ولم یمکنه المسیر الیه فی ذلک الیوم؟ قال: اذا کان ذلک الیوم بَرزَ الی الصَّحرا او صَعد سَطحاً مُرتفعاً فی دارِه, واوما الیه بالسّلام, واجتهد علی قاتله بالدُّعا , وصلّی بعد رَکعتین یفعل ذلک فی صَدرِ النَّهار قبل الزَّوال, ثمَّ لیندُب الحسین علیه‌السلام ویَبکیه ویامر مَن فی داره بالبُکا علیه, ویقیم فی داره مصیبته باظهار الجزع علیه, ویتلاقون بالبُکا بعضهم بعضاً فی البیوت, ولیعزّ بعضهم بعضاً بمصاب الحسین علیه‌السلام, فانا ضامِنٌ لهم